Chronologia dziejów Tuczna
- X–XI w. – istnieje na terenie Tuczna, między jeziorami, wczesnośredniowieczna osada rybacka Słowian Pomorskich
- 1296 – Hasso von Wedel, rycerz brandenburski na usługach margrabiów Askańskich zdobywa murowany dom kasztelana wielkopolskiego w Tucznie
- 1306 – najdawniejsza wzmianka źródłowa o Tucznie wspomina o proboszczu, sześciu rajcach i mieszczanach. Można z niej wyciągnąć wniosek, że już wówczas Tuczno było znaczniejszą osadą o charakterze miejskim z kościołem parafialnym. Hasso von Wedel w wyniku nadań margrabiów Askańskich otrzymał w lenno Tuczno wraz z okolicznymi gruntami, dając początek linii rodu Wedlów
- 1331/33 (?) – bracia Stanisław i Krzysztof Wedlowie nadali osadzie leżącej obok grodu miejskie prawo magdeburskie. Jak podaje Jan Ignacy Bocheński, dokument lokacyjny Tuczna pochodzi z 1331 roku, przy czym znany jest z bardzo zepsutej kopii, co powoduje, że i data mogła zostać błędnie odczytana. Niektóre materiały podają, że Tuczno uzyskało prawa miejskie z nadania braci Ludwika i Lambrechta Wedlów. Edward Raczyński pierwszą wzmiankę o Tucznie znajduje w aktach wałeckich z roku 1406, w którym „Hasso de Wedel, dziedzic na Tucznie, kilka włók roli we wsi Stralemberg sprzedał. Akt ten oblatowany został w roku 1604”
- 1337 – ziemia „Tenczik” należy do Ludwika von Wedel
- 1338 – Ludwik von Wedel rozpoczyna budowę zamku w Tucznie
- 1349 – zamek i miasto Tuczno stają się w ciągu 200 lat główną siedzibą rodową Wedlów
- 1365–1368 – Kazimierz Wielki włącza do Polski Krajnę wraz z ziemiami rodu Wedlów panów na Tucznie, Mirosławcu i Złocieńcu
- XIV w. – budowa murowanego kościoła parafialnego w Tucznie
- 1375 – cesarz niemiecki Karol IV wymienia zamek w Tucznie jako jeden z 12 najsilniejszych zamków na wschód od Odry
- 1391 – ziemie pogranicza, w tym Wałcz i Tuczno, Władysław Jagiełło włącza do Rzeczypospolitej
- 1409 – podczas walk Polski z Krzyżakami w Nowej Marchii, Tuczno zostaje zdobyte i spalone przez Krzyżaków
- 1410 – Henning von Wedel poddaje Tuczno wraz z zamkiem Polsce
- 1466–1772 – Tuczno należy do Polski
- 1516–1587 – Stanisław Wedel–Tuczyński rozbiera średniowieczne skrzydło mieszkalne zamku i wznosi na jego miejscu nowy budynek jednotraktowy – skrzydło wschodnie. Budowla otrzymuje wygląd renesansowy
- 1581 – pierwszy zanotowany w kronikach historycznych pożar miasta Tuczna, następne w 1640 r., kolejne następują w latach: 1741, 1838 i 1945
- XVI w. – walki religijne w mieście związane z reformacją i kontreformacją
- 1531 – wskutek walk religijnych dokonuje się podział rodu Wedlów na dwie linie: katolicką w Tucznie i luterańską w Mirosławcu
- 1608–1631 – Krzysztof Wedel–Tuczyński buduje dwa nowe skrzydła zamku – południowe i zachodnie, wznosząc trzecią basztę narożną
- XVI–XVII w. – Wedlowie–Tuczyńscy, panowie na Tucznie, pełnią wysokie godności i piastują stanowiska państwowe w Rzeczypospolitej
- 1610 – budowa domu jezuitów, sprowadzonych przez zagorzałego katolika Krzysztofa Wedla–Tuczyńskiego do walki z reformacją
- 1616 – podział Tuczna na część katolicką (¾ miasta, własność Krzysztofa Tuczyńskiego) i ewangelicką (¼ część, własność Ernesta Wedelskiego)
- 1624 – epidemia cholery w mieście, w wyniku której zmarło 500 mieszkańców. Następne epidemie w roku 1707 i 1831 (epidemie dżumy)
- 1636 – zapadła się wieża kościoła katolickiego w Tucznie
- 1717 – umiera ostatni z rodu Wedlów – Andrzej Wedel–Tuczyński
- 1723 – Tuczno otrzymuje nowy przywilej miejski z rąk Marianny z Tuczyńskich–Radońskiej, z pierwszego małżeństwa Mycielskiej
- 1731 – nadanie przywileju gminie żydowskiej w Tucznie. Synagoga znajdowała się przy ul. Królewskiej. Ludność żydowska zamieszkiwała obszar wokół tej ulicy. Synagogę spalono w „Kryształową noc”
- 1772 – Tuczno pod zaborem pruskim
- 1807 – w czasie wojen napoleońskich mieszkańcy Tuczna przy pomocy oddziału wojsk polskich pod dowództwem pułkownika Franciszka Garczyńskiego usiłują zrzucić „jarzmo pruskie”
- 1831 – wystąpienie mieszkańca Tuczna – Jana Lüdke przeciwko władzom pruskim
- 1845 – ewangelicy wznoszą na rynku kościół w stylu neogotyckim
- pocz. XX w. – zamek wykorzystywany jako szpital „Caritasu”
- 1920 – w Tucznie znajdowała się siedziba delegatury arcybiskupa poznańskiego
- 1934 – w okolicy miasta powstają liczne umocnienia „Wału Pomorskiego” z głównym ośrodkiem w sąsiednich Strzalinach
- 1939–1945 – zamek w Tucznie w czasie II wojny światowej włączony w pas umocnień strategicznych tzw. „Wału Pomorskiego”
- 1940 – w Tucznie zorganizowano oddział roboczy jeńców polskich obozu w Czarnem – Kommando Stalag II B Hammerstein. Przetrzymywano w nim 800 jeńców radzieckich i 60 amerykańskich. W połowie 1944 roku na terenie miasta istniał obóz pracy. Więźniowie wykonywali roboty fortyfikacyjne
- 12 II 1945 – zdobycie miasta przez oddziały Armii Czerwonej